نگاه جامعه‌شناختی به اشعار فروغ فرخزاد

جامعه‌شناسی ادبیات، از نگرش‌های نوین به ادبیات است که می­کوشد تفسیری علمی و عملی از آثار ادبی ارائه نماید به گونه‌ای که بتوان از آنها به مثابۀ انعکاسی از واقعیات جامعه در حل مسائل و حتی بحران‌های اجتماعی بهره برد؛ توجه به مسائل اجتماعی با انقلاب مشروطیت  به عنوان یکی از مؤلفه­های شعری  مطرح شد و در شعر نو، توسط نیما و طرفدارانش به اوج رسید و در جریان «سمبولیسم اجتماعی» ادامه یافت. فروغ فرخزاد یکی از شاعران برجستۀ این جریان است که  در دورۀ دوم شاعری توجه ویژه­ای به شعر اجتماعی نشان داده است. این پژوهش با هدف بررسی جامعه­شناسی اشعار فرخزاد، کوشیده به شیوۀ تحلیلی – توصیفی دیدگاه جامعه­شناختی او را نسبت به مسائل اجتماعی بررسی کند. نتایج تحقیق نشان داد: فرخزاد در شعرهای اجتماعی خود در برابر  مقوله­های اجتماعی عصرش واکنش نشان داده و به عنوان یک منتقد توانست نابرابری­های اجتماعی،تضادها،تباهی­ها، استبداد، فقر و بی­عدالتی و ... را با نمادگرایی و طنزپردازی به بیانی طبیعی و تأثیرگذار بیان کند و تصویری واضح و واقعی از جامعة عصر پهلوی دوم ارائه نمود.